Deprecated: Array and string offset access syntax with curly braces is deprecated in /var/www/vhosts/polderdom.nl/httpdocs/6voeten/b2evolution/blogs/inc/_core/_misc.funcs.php on line 5640

Deprecated: Function get_magic_quotes_gpc() is deprecated in /var/www/vhosts/polderdom.nl/httpdocs/6voeten/b2evolution/blogs/inc/_core/_param.funcs.php on line 2225
Je hebt van die dagen
« StroomloosStilte »

Je hebt van die dagen

  06/24/11 12:02 pm, by , Categories: Con

Deprecated: Array and string offset access syntax with curly braces is deprecated in /var/www/vhosts/polderdom.nl/httpdocs/6voeten/b2evolution/blogs/plugins/_auto_p.plugin.php on line 509

Deprecated: Array and string offset access syntax with curly braces is deprecated in /var/www/vhosts/polderdom.nl/httpdocs/6voeten/b2evolution/blogs/plugins/_auto_p.plugin.php on line 507

Deprecated: Array and string offset access syntax with curly braces is deprecated in /var/www/vhosts/polderdom.nl/httpdocs/6voeten/b2evolution/blogs/plugins/_auto_p.plugin.php on line 507

Deprecated: Array and string offset access syntax with curly braces is deprecated in /var/www/vhosts/polderdom.nl/httpdocs/6voeten/b2evolution/blogs/plugins/_texturize.plugin.php on line 116

Dat er van alles gebeurt dat je wel en niet had verwacht.

De dag begint na een slechte nacht.
Dat ligt niet aan het nieuwe bed maar aan mij. Het bed ligt verrukkelijk.

Waarbij pa om 6 uur komt zeggen dat hij nog niet geslapen heeft maar het toch nog maar weer gaat proberen, iets wat je zelf ook nog maar gaat doen.
Om half negen schrik je wakker en nog half slaperig begin je aan je rondje, gordijnen open, lichten uit, pillen klaar leggen voor pa, briefje op de deur dat ze achterom moeten komen als ze iemand willen zien. Shit, mijn eigen pillendoos is leeg dus mijn voorraadje tevoorschijn gehaald en begonnen met vullen.

Deel van de voorraad

Dan is ook Christa even aan de "lijn" dus nemen we even de nacht door en de avond ervoor. Praten nog even swahilli maar al met al gaat het goed en ik ga maar weer beginnen met het scannen van mijn medische dossier.
Wat gisteravond al opgevallen was maar nu pas doordringt is dat er geen verslag is van het onderzoek aan het Westeinde.
Maar wel gelukkig een eerste diagnose voor mijn been.

Dan maar het dossier uitprinten voor de specialist waar ik vanmiddag naar toe moet.

Lukt maar deels want de printer pakt het papier niet meer.

Ik ben dan al zo moe dat ik me niet verzet tegen het naar bed gaan maarja, als ik nog geen half uur slaap komt pa me wakker maken omdat de container wordt weggehaald. En gelukkig zonder morren wordt alles gelijk meegenomen. Toch nog wel even terug naar bed gegaan maar dat was het toch helemaal niet meer.

Als ik er uitkom is Rita alweer druk bezig. In de 'oude' wasmachine zit al een was en of ze die nieuwe ook mag gebruiken. Maar natuurlijk. En al snel draaien er twee wassen.

Wel weer veel ruimte

Er ligt dan nog een picknickmandje (links onder in de foto hierboven) in de bijkeuken en als ik de inhoud aan Rita laat zien blijken dat geen picknickspullen te zijn maar een aantal fotoboeken waarvan eentje met foto' van de originele verbouwing uit 1990. Vele foto's zullen in de toekomst op flickr komen te staan.

En dan op naar de specialist. Ondanks dat ik toch echt rekening heb gehouden met het uitladen van de rolstoel en het zoeken in het ziekenhuis ben ik toch te laat. Ja natuurlijk, het was nu half vier en volgens de secretaresse was de afspraak om half 3. Waar wat fout was gegaan weten we niet maar ik wordt op het stapeltje gelegd en een tiental minuten later word ik binnen geroepen. Mijn meegebrachte electronische dossier willen ze niet hebben. Kunt u het ook uitprinten? Natuurlijk alleen weten zij niet hoeveel moeite ik daar vanmorgen al mee heb gehad.

Het is een bedachtzaam man die eerst begint over de cijfertjes die toch wel redelijk zijn op sommige punten maar nog niet goed. Maar ook hier weer de opgetogenheid als ik oudere gegevens laat zien want die oude cijfertjes had ik uit voorzorg al uitgeprint. En weer waren ze beter dan in september vorig jaar en ook dan in maart van dit jaar. Wat u ook doet, ga daar mee door. De cijfertjes van de lever zijn weer vooruit gegaan.

Na een korte ziektegeschiedenis komt ineens het befaamde "Gij zult geen ja zeggen" spelletje.

Hebben ze al eens aan X gedacht? Nee.

Hebben ze wel eens op Y geprikt? Volgens mij niet maar kijk op de cijfertjes, nee dus.

Maar dan hebben ze toch wel op Z geprikt? Helaas ook dat niet.

En dat ging zo nog even door. Maar een paar onderzoeken had ik wel eens gehad maar de meeste nog nooit.

En bij ieder nee komen er weer meer streepjes op het bloedonderzoekblad.

Ja, het is een complex ziektebeeld. En dan komt mijn grootste verbazing: De specialist zegt dat hij moet gaan samenwerken met een neuroloog want als er in die rug iets fout zit komt dat onder andere tot uitdrukking in de benen, beter gezegd alles onder die plek kan aangedaan zijn. Ja, dat begrijp ik, maar volgens de laatste neuroloog moet ik er maar mee leren leven. Gelukkig had ik al een afspraak met een neuroloog want ook die wil ik hier hebben al is het maar voor 1 keer.

Ja, want als er een orgaan tegen een van de zenuwbanen drukt hoeft het niet eens in de rug zelf te zitten maar kan het daardoor komen.

Als ik na dik twintig minuten weer buiten sta ben ik doodmoe maar wel nog steeds verbaasd over zovele nee's die ik moest antwoorden op onderzoeken en mogelijke verklaringen.

Er wordt een nieuwe, langere, afspraak gemaakt en een afspraak voor een echo en natuurlijk dat bloedformuliertje. Of ik volgende week al bloed kan laten prikken? Natuurlijk, kan het ook nu doen. Nee, dat ging niet want voor een aantal onderzoeken moet ik nuchter zijn en het liefst al volgende week want een aantal onderzoeken neemt nogal wat tijd in beslag en terwijl ik dit opschrijf herinner ik me die zelfde woorden van een assistente in het Haga. Helaas kreeg in toen een internist die zich alleen op de lever focuste en op mijn gewicht. Want met afvallen zou alles over zijn. Nou...... ik ben al tien kilo kwijt en ik kan toch niet echt verbetering merken.

Al met al was het een weer eens een 8-baan aan emoties.

Onderweg zie ik dat de revalidatiearts ook gebeld had. Die zou na 5 uur bellen maar helaas, terwijl ik nog in de behandelkamer zat van de specialist voelde ik de telefoon al trillen.

Maandag terugbellen op het telefonisch spreekuur want hij wil me toch wel graag zien.

Maar bij thuiskomst begint pa gelijk over de wasmachine, die nieuwe, die doet het niet goed. Staat nu al een tijd stil. Ja, dat klopt pa, iemand heeft hem op pauze gezet.

2011 - Voldoening

Gelukkig kon ik gelijk naar bed want pa ging nasi maken.

Weer goed en lekker gegeten en omdat ik nog wat wil uitzoeken ga ik al weer snel naar mijn eigen plekkie. Waar pa twee keer langs komt met de mededeling dat die machine nog steeds draait, de eerste keer maak ik me er nog vanaf met een, ja pa, moderne machines he maar de tweede keer toch maar meegelopen en die verdomde gebruiksaanwijzing gaan lezen. He, de langste was duurt nog geen 3 uur en de machine is al 4 uur bezig. Ja pa, je hebt inderdaad gelijk hier klopt iets niet. Ik stop het programma laat de was nog even spoelen en centrifugeren en dan hoor ik ineens iets bonken. Ohhhhh t*ring. De jongens hebben die machine wel wiebelvrij neer gezet maar na een vluchtige inspectie met een waterpas juist niet dat. En ik had net in de gebruiksaanwijzing gelezen dat als de machine het aangegeven toerental niet kan bereiken wordt er langer op een lager toerental gedraaid, juist de klacht van pa. De was naar de droger gedaan en aangezet. Ja, hij is wat lawaaiig maar ik zal hem morgen gelijk met de wasmachine waterpas zetten.

Als pa na een half uurtje als een dood vogeltje komt vragen of die droger uit mag heb ik hem gelijk uitgezet en de was maar weer op het traditionele droogrek gehangen. Pa gaat ook gelijk naar bed toe. Een van de weinige keren dat hij eerder in bed lig dan ik.

Mijn hele gestel is tegen slapen. Ik ga tegen twaalf wel naar bed toe maar als ik al 4 keer wakker ben geworden is het nog steeds donker en blijkt het pas kwart over drie te zijn.

Nou dan dit blog maar afmaken.

Het is nu kwart over vijf en ik hoor de vogeltjes al weer fluiten. Ik ga de deur open zetten en met de ontwakende vogeltjes proberen te slapen.

This entry was posted by and is filed under Con.

No feedback yet


Form is loading...

In het AD van 13 maart 2010 stond een uitgebreid artikel over polyamorie van Yoeke Nagel met daarbij een interview met ons.
En een artikel in de Impulsief van mei 2010

6 voeten in een ledikant is het blog van drie mensen: Con, Christa en Henk. Sinds een paar jaar wonen we in Nieuwolda, halverwege Winschoten en Delfzijl. Het 6-voeten-ledikant is geen standaardbed en ons leven verloopt ook niet altijd via standaardpaden. Daarover schrijven we in dit blog. Als je denkt dat je daar moeite mee hebt, moet je dit blog misschien maar niet lezen.

Poldergekwetter

Geschreven door:

Search

  XML Feeds

powered by b2evolution free blog software