Grote jongens huilen niet

Wakker worden vanochtend. Om je heen kijken en zoeken naar die rode kater, met die heel mooie gouden ogen, want die ligt altijd in de buurt.

Geen Ach.

Opstaan. Koffie. Nog een keer koffie. Jeetje komt een paar keer binnen.

Geen Ach.

Alles inpakken, Charlie uitlaten, auto keren. Jeetje loopt mee.

Geen Ach.

Auto inladen, gedag zeggen, en op weg naar Den Haag.

En daar is Ach. Liggend in de berm langs de provinciale weg.

Een bloeddruppel uit de mondhoek, maar verder uiterlijk gaaf. En zo stijf als een plank.

Lief draagt hem naar de koer, zodat Con hem vanmiddag verder kan begraven.
En zodat zowel hij als Charlie hem vanavond niet zullen vinden.

Op weg naar Den Haag. Tranen staan dicht bij. Erg dicht bij.
We troosten elkaar, Lief en ik, met relativeren.

Enfin .... dat was Ach.

Dag jongen.

Update!!!!

En ik, Con, ben nog maar eens door de grote hoeveelheid foto's gegaan waarvan er dus vele niet online staan.

Bedoel je deze ogen?